Rozdział 29

Odepchnęłam Zayna od siebie, i wybiegłam z klubu za Harry'm. Krzyczałam żeby się zatrzymał. Za mną, lekko chwiejnym krokiem biegł Zayn. Nie wiem po co.

- Harry do cholery , zatrzymaj się - wydarł się Malik

Harry odwrócił się na pięcie, podszedł do Zayn'a i przywalił mu z całej siły w nos. Mulat mu oddał, i tak zaczęła się ostra bójka. Zadzwoniłam do Liama, bo tylko on na pewno był trzeźwy. Szybko przyszedł we wskazane miejsce i rozdzielił chłopaków.
Zaczęłam powoli iść w stronę Harry'ego.
- Nie podchodź do mnie - warknął.
- Harry, daj mi się wytłumaczyć - powiedziałam błagalnym tonem.
- Nie, dzięki. Nie chcę słuchać twoich bajeczek. - wydarł się, i zaczął biec w stronę hotelu. Biegłam za nim. Wpadłam do hotelu. Winda z Harry'm właśnie pojechała na górę. Nacisnęłam guzik drugiej windy. Pote znowu i jeszcze raz.
- Pieprzyć windy - mruknęłam i rzuciłam się w stronę schodów.
Wbiegłam na właściwe piętro i wpadłam do naszego pokoju. Harry wrzucał niedbale wszystkie swoje ciuchy do walizki.
- Gdzie ty jedziesz ? - zapytałam zdziwiona. W sumie, powinnam się tego spodziewać.
- Na pewno jesteś ostatnią osobą której to powiem - odparł wściekły Harry. Szybkim ruchem zamknął walizkę i próbował wyjść z pokoju. Zasłoniłam drzwi własnym ciałem.
- Harry, daj mi się wytłumaczyć - wrzasnęłam.
- Nie. Mogłaś mi powiedzieć, że wolisz Zayna. Zrozumiałbym . - krzyknął Hazza i szarpnął drzwi , tak , że wpadłam na stojącą obok szafę.
- Cholera - mruknęłam rozcierając bolący łokieć.
Wzięłam pierwszą lepszą torebkę. Wrzuciłam do niej portfel, telefon, ładowarkę, słuchawki , iPoda i jeszcze jakieś nie potrzebne rzeczy.
Zadzwoniłam do Liama. Odebrał po pierwszym sygnale.
- Liam, co z Zaynem ? - zapytałam.
- Obwinia się, że przez niego rozstaniecie się - mruknął Daddy.
- Mogę mieć do ciebie prośbę - zapytałam nerwowo, spoglądając w okno, cały czas patrząc na oddalającego się Harry'ego, który ciągnął walizkę i coś żywo mówił do telefonu.
- Wiesz, muszę jechać za Harry'm , wytłumaczyć mu wszystko. Mógłbyś tu przyjść i spakować moje rzeczy ? Pokój jest z góry zapłacony, więc wystarczy , że oddasz klucz do recepcji.
- Jasne. Jedź i pogódź się z Harry'm. Jeżeli Harry kogoś kocha, nie wkurza się długo - powiedział Liam i rozłączył się.  Ja natomiast wybiegłam z hotelu i wsiadłam do najbliższej taksówki.
- Proszę jechać za tamtym chłopakiem - powiedziałam moim kulawym francuskim.
Okazało się , że Harry zmierza na lotnisko. Podziękowałam kierowcy, zapłaciłam mu i poszłam za Harry'm.
Podszedł do jakiejś kobiety i długo z nią rozmawiał. W końcu dostał bilet i zadowolony usiadł na ławce.
Ja również podeszłam do kobiety.
- Może mi pani powiedzieć, gdzie leci ten chłopak, który przed chwilą kupił bilet ? - zapytałam z uśmiechem nr. 38 " Dziecko proszące o lizaka "
- Ehm , do Londynu. lotnisko heathrow - odpowiedziała kobieta, i z uśmiechem podała mi bilet.
- Skąd pani wiedziała ? - zapytałam zdziwiona.
- Cóż, dużo było już takich sytuacji. Miasto zakochanych, a więcej tu było końców niż początków miłości.
Uśmiechnięta rozejrzałam się po hali. Mnóstwo ludzi, żegnających się z rodziną, bliskimi... I ja . Sama stojąca pośród tych wszystkich szczęśliwych ludzi. Przecież gdyby nie ta głupia impreza, właśnie ja bym tak wyglądała w objęciach Hazzy. Jak szczęśliwa.
Jakiś przemiły głos poinformował mnie, że pasażerowie lotu Paryż-Londyn proszeni są na odprawę. Poszłam. Cały czas szłam parę metrów za Harry'm. Odprawa przebiegła bez problemów. Do wylotu zostało 20 minut.
Powoli udałam się w stronę samolotu. Harry siedział 2 rzędy przede mną. Wystartowaliśmy. Mieliśmy przed sobą parę godzin lotu. Nie mając ochoty na rozmyślanie o tym wszystkim, zasnęłam.

* Z perspektywy Harry'ego *
Byłem wściekły. Na ich obojga. Zayn. Co on sobie wyobraża. Powinien pogodzić się z faktem że Mandy jest zajęta. A jak już jesteśmy przy Mandy. Co ona w ogóle odpierdala ?! Przecież ja ją kocham. I nawet nie wiem , czy ona  mnie. Nigdy mi tego nie powiedziała. Zastanawiałem się nad tym lecąc do Londynu. Wiedziałem , że Mandy też leci. Widziałem ją na lotnisku. Szczerze mówiąc, cieszę się, że nie jest z tych, co sobie odpuszczają. Ale i tak musi ponieść konsekwencje. Łzy cisnęły mi się do oczu, za każdym razem, jak o tym pomyślę. Dopiero teraz uświadomiłem sobie, że ja ją na prawdę kocham i nie ważne co się stanie, zawsze będę przy niej.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Tutututu !
Mimo , że laptop mi się rozwalił i mam karę na wszystkie w domu tego typu użądzenia , siedzę w bibliotece i piszę dla was rozdział.
To się nazywa poświęcenie xd


Aaa!
Mamy 29 obserwatorów.
Wróć!
30 !!!
Teraz to już na prawdę PARTY HARD !


Muszę powiedzieć, że mam niesamowite oczy ~ Louis Tomlinson Ah, ta skromność !